Η ελληνική επιρροή στη διάλεκτο της Καλαβρίας

Το ελληνικό εθνικό στοιχείο είχε μεγάλη σημασία στη νότια Καλαβρία, η οποία διατηρεί τον μεγαλύτερο αριθμό λέξεων ελληνικής προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων:

Cántaru – Kántaros;
Vávaluciu – Boubalákion;
Vastasu – Bastazo;
Timpagno – Tumpánion;
Cirasa – Kerasos;
Lippu – Lipus;
Vucali – Baukalis;
Grasta – Rastra;
Gummulu/a – Bubulios;
Ceramido/a – Keramidion;
Naca – Nakh;
Jilona – Celwh;
Cullura o Cuddrura – Kollura;

Επίσης ελληνικής προέλευσης είναι το επίθημα -otu που προστίθεται στο όνομα χωριών, πόλεων ή περιοχών της επικράτειας για να δημιουργηθούν ουσιαστικά όπως: liparotu (αρχικά από το Lipari), marinotu (από τις περιοχές της μαρίνας) κ.λπ.

#la_ragionedellastoria
#paolonereo

*Ευχαριστούμε πολύ τον Paolo Nereo Morelli για την συγγραφή αυτού του άρθρου