Λύσεις κοντά στη θάλασσα αλλά συχνά πολύ μικρές και χωρίς κλιματισμό. Για τον μήνα Αύγουστο το κόστος ρεύματος ξεπερνά τις 2.500€. Δημόσιες παραλίες μηδενικά εξοπλισμένες και δρόμοι με κόσκινο. Είμαστε εκτός αγοράς;
Είμαστε εκτός επιχείρησης. Η ενοικίαση ενός διαμερίσματος στη θαλάσσια περιοχή του Corigliano – Rossano (Συβαρίτιδα) μπορεί να έχει κόστος που θα σας ωθήσει πραγματικά να επιλέξετε “άλλες ακτές”. Με όλες τις έννοιες. Διότι συνολικά θα ήταν φθηνότερο, ή τουλάχιστον πιο αναλογικό, να επιβιβαστείτε όλη η οικογένεια σε ένα αεροπλάνο και να πάτε σε κάποιο all-inclusive θέρετρο πέρα από τα σύνορα από το να πάρετε ένα σπίτι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο στην περιοχή μας.
Ο «εσωτερικός τουρισμός» της μοναδικής πόλης. Εν τω μεταξύ, μια μικρή ανάλυση για το ποιος επιλέγει τις παραλίες μας για να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές. Το μεγαλύτερο μερίδιο αποτελείται από εκείνους που, παρά το γεγονός ότι έχουν την πρώτη τους κατοικία στο ιστορικό κέντρο ή στο σταθμό, μπορούν επίσης να υπολογίζουν σε ένα διαμέρισμα στην παραλία και, επομένως, χωρίς πολλά πρόσθετα έξοδα – και να καταπιούν μερικούς πάρα πολλούς φρύνους φτιαγμένο από ανεπάρκειες και ταλαιπωρίες – τη ζεστή περίοδο «κατεβαίνει στη θάλασσα» και περνά ένα μεγάλο μέρος των διακοπών του στην παραλία. Και μετά, για να ενισχύσουμε πάντα τον περίφημο τουρισμό της επιστροφής, υπάρχουν εκείνοι που βρίσκουν το σπίτι της μαμάς ή της θείας τους, ακατοίκητο όλο το χρόνο, αλλά που το καλοκαίρι επιστρέφουν για να ξανανοίξουν τα παράθυρά τους και να κάνουν τον αέρα να αντηχεί το τσουγκρίσματα των πιατικών και οι φωνές. ενηλίκων και παιδιών.
Έπειτα, υπάρχουν εκείνοι που ζουν στην ενδοχώρα ή εκείνοι που, «επιστρέφοντας», δεν έχουν σπίτι δίπλα στη θάλασσα και για τους πιο ποικίλους λόγους δεν πάνε διακοπές έξω από την πόλη ή, αν κάνουν, μένουν στο Corigliano – Rossano και θα ήθελε να νοικιάσει ένα διαμέρισμα για να αποφύγει να ανεβοκατεβαίνει την ακτή στο πάνω μέρος της πόλης. Σε εκείνο το σημείο, ωστόσο, αντί να νοικιάσετε ένα παλιό, μεταχειρισμένο, ερειπωμένο και υπέρογκο διαμέρισμα, θα ήταν καλύτερο να αξιολογήσετε μια επένδυση σε ένα νέο, μοντέρνο και αποδοτικό σπίτι ικανό να ικανοποιήσει όλες τις καλοκαιρινές ανέσεις, καλύπτοντας άνετα το κενό των υπηρεσιών γύρω.
Και μετά, σε ένα μικρό – όντως πολύ μικρό ποσοστό – υπάρχουν: οι τουρίστες.
Ας μιλήσουμε για το κόστος. Κατά μέσο όρο, με εξαίρεση τις λύσεις με κήπο ή με ιδιαίτερες ανέσεις που προφανώς επηρεάζουν περαιτέρω το κόστος, ένα διαμέρισμα με βασικές υπηρεσίες, ένα διπλό υπνοδωμάτιο και ένα τρίτο κρεβάτι, που μπορεί να βρει χώρο σε ένα επιπλέον μικρό δωμάτιο αλλά και σε ένα σαλόνι εμβαδού με καναπέ-κρεβάτι, φτάνει εύκολα τις δύο χιλιάδες ευρώ τον μήνα Ιούλιο και τα 2,5 για τον μήνα Αύγουστο. Και δεν μιλάμε για νέα κτίρια ή πολλές φορές διαμερίσματα με κλιματισμό. Πρόκειται για σπίτια αναμφίβολα σε καλή θέση κοντά στη θάλασσα, αλλά με δομή και εξοπλισμό που σίγουρα δεν δικαιολογούν την αρκετά τσουχτερή τιμή. Εάν μια οικογένεια, από την περιοχή ή από το εξωτερικό, αποφασίσει να νοικιάσει ένα διαμέρισμα για περίπου 15 ημέρες, θα κατέληγε να πληρώσει πάνω από χίλια ευρώ. Εξαιρούνται φυσικά τα κόστη ηλεκτρικής ενέργειας. Για μια σεζόν, και μιλάμε από το δεύτερο μισό του Ιουνίου έως το τέλος Αυγούστου, είναι εύκολο να φτάσεις κοντά στα 5.000€.
Σε πολλές παραθαλάσσιες περιοχές, οι υπηρεσίες και η τοποθεσία πληρώνονται περισσότερο από το σπίτι. Υπάρχουν παραθαλάσσια θέρετρα όπου τα σπίτια, αν και πολύ μικρά, στην πραγματικότητα κοστίζουν πολύ. Η αγοραία αξία τους είναι ο χώρος και όλες οι υπηρεσίες ψυχαγωγίας και τουρισμού που μπορεί να προσφέρει αυτός ο δήμος. Λοιπόν, φέτος η Καλαβρία έφερε στο σπίτι έως και 19 πράσινες σημαίες που υποδεικνύουν παραλίες σε κοντινή απόσταση από την οικογένεια και επομένως από τους μικρούς λουόμενους. Το Corigliano Rossano αποκλείεται από αυτή τη πυκνή λίστα. Οι παραλίες μας, με εξαίρεση τις ιδιωτικές εγκαταστάσεις, δεν είναι κατάλληλες για παιδιά. Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο θα άξιζε τότε αυτό των εξοπλισμένων δημόσιων παραλιών. Αξίζει ξεχωριστό κεφάλαιο γιατί δεν υπάρχει και αντίθετα, αφού υπάρχει στη συντριπτική πλειοψηφία των ιταλικών ακτών, θα έπρεπε να γραφτεί. Πρόκειται για παραλίες -που μαζί με τις δωρεάν θα πρέπει να αποτελούν το 40% του λουτρικού χώρου κάθε Δήμου- παραχωρούνται σε ιδιώτη ο οποίος όμως έχει την υποχρέωση να επιτρέπει τη δωρεάν χρήση του 50% της έκτασης. Δωρεάν είναι και οι στοιχειώδεις υπηρεσίες που παρέχονται στους λουόμενους: ντους, τουαλέτες και φυσικά ναυαγοσώστες (από αυτή την άποψη υπήρξε μια πειραματική φάση πέρυσι που ελπίζουμε να παγιωθεί αλλά σε κάθε περίπτωση αντιπροσωπεύει ένα ελάχιστο ποσοστό σε σχέση με την ακτή). Μαζί με τη διάσημη μυρωδιά της θάλασσας, το καλοκαίρι, όσοι κάνουν μια βόλτα ή που κοιτούν έξω από το δεύτερο σπίτι τους ή το νοικιάζουν σίγουρα δεν δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν το άρωμα του ιωδίου από την καυστική μυρωδιά των σκουπιδιών. Διαφοροποιημένη ή όχι, καθώς οι θερμοκρασίες αυξάνονται και η πυκνότητα των κατοικιών στην παραθαλάσσια περιοχή αυξάνεται, η δυσοσμία των απορριμμάτων εισβάλλει στην περιοχή και γίνεται σταθερός σύντροφος. Για να μην αναφέρουμε αυτό των υπονόμων και ό,τι βγαίνει από κάποια κεντρικά καλύμματα φρεατίων που επίκαιρα «ξεσπούν» προκαλώντας ενόχληση και αρκετή ταλαιπωρία. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, η επιφάνεια του δρόμου είναι διάσπαρτη με τρύπες και χάσματα ικανά να προσφέρουν μια φαινομενικά δωρεάν εμπειρία ράλι, αλλά στη συνέχεια σας παρουσιάζουν τον λογαριασμό για τα ελαστικά του αυτοκινήτου. Είναι πραγματικά το κόστος ανάλογο με τις υπηρεσίες;
