Σχόλιο έντονης διαφωνίας ενάντια στη νέα εγκατάσταση «Tu Sì ‘na cosa grande» του Gaetano Pesce στη Δημοτική Πλατεία (Piazza Municipio). Μετά τη διαφωνία του Δρ. Massimiliano Verde, ξεκίνησε μία δημοφιλές εκστρατεία.

Ρούχα χωρίς κατοίκους, η Μιλανέζικη Pulcinella

Το Tu si’ ‘na cosa grande”, είναι ένα γλυπτικό έργο που αναπαριστά το φόρεμα της μάσκας τριών χιλιάδων ετών της Pulcinella με μια μάξι σουβλιστή καρδιά που θα εγκατασταθεί στη Νάπολη υπό την επίβλεψη της Silvana Annichiarico, πρώην διευθύντριας του το μουσείο σχεδιασμού στην Triennale di Milan.

Το έργο του Gaetano Pesce θα ήταν έτσι ένας φόρος τιμής στη ναπολιτάνικη ταυτότητα και ένας φόρος τιμής στη διεθνώς αναγνωρισμένη και γνωστή μάσκα του θρυλικού Puccio Aniello και του προγονού του από τον Ατελλάνο Maccus.

Σύμφωνα με τον αείμνηστο συγγραφέα, το έργο θα ήθελε να είναι μια επανερμηνεία του φορέματος της Pulcinella και θα στηρίζεται σε μια λεπτή μεταλλική κατασκευή 12 μέτρων και θα διατηρείται σε ισορροπία από καλώδια στα οποία θα στρίβουν συνθετικά λουλούδια διαφορετικών χρωμάτων. Σε αυτό, τοποθετημένο μπροστά από το πρώτο, θα υπάρχει μια κόκκινη καρδιά ύψους πέντε μέτρων που τρυπιέται από ένα μεταλλικό βέλος που τη στηρίζει, κολλημένη με τη σειρά της σε μια τριγωνική ξύλινη πλατφόρμα 50εκ.

Τώρα, σεβόμενοι τις προθέσεις του συγγραφέα, αναρωτιόμαστε: πού είναι ο συμβολισμός της μάσκας της Pulcinella; Πώς μπορεί ένας ανώνυμος μονόλιθος να αντιπροσωπεύει την ταυτότητα, τη γεύση και την πολιτισμική ευαισθησία μιας κοινότητας, όπως η ναπολιτάνικη που αναγνωρίζεται στα σύμβολά της, με σαφή, ακριβή, δυνατό και αναγνωρίσιμο τρόπο;

Το έργο έχει ήδη επικριθεί και μάλιστα ειρωνικά αποκαλείται με αρνητική έννοια από τους Ναπολιτάνους καθώς και ότι δεν ανταποκρίνεται στις δικές τους ευαισθησίες και είναι εντελώς αποκομμένο από το πλαίσιο (προγραμματίζεται να τοποθετηθεί κοντά στον κυκλικό κόμβο Diaz) και πραγματικά παρουσιάζεται ως εντυπωσιακό (και αόρατο!) στον πιο διάσημο κόλπο του κόσμου, για να μην αναφέρουμε μια μεγάλη καρδιά σπασμένη και θανάσιμα πληγωμένη που δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι η υγιής, η αληθινή και η ζωτική, πάνω απ’ όλα, Ναπολιτάνικη. Πράγματι, είναι μια αυθαίρετα τοποθετημένη εγκατάσταση, χωρίς κανένα πλήρες και δημοκρατικό μοίρασμα με την κοινότητα που την παραλαμβάνει, η οποία είναι μέρος αυτής της σύγχρονης Νάπολης που ακολουθεί ο Δήμαρχος και η διοίκηση, χάρη στους συμβούλους του που αποφοίτησαν από πανεπιστήμια του Μιλάνου (πολύ συχνά με χρήμα δημόσιο…) να παρουσιάσει, σε μια πόλη που βλέπει την αστική, πολιτιστική (και γλωσσική) κληρονομιά της όλο και πιο παραμορφωμένη και υποβαθμισμένη.

Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι χρειάζεται σοβαρός προβληματισμός για την κατάσταση της τέχνης, ακριβώς, της πόλης της Νάπολης, η οποία βρίσκεται αντικείμενο (ελπίζουμε να μην είναι πλέον παθητική) δράσεων και καταστάσεων που επιβάλλονται (ακόμα και γεωγραφικά) από ψηλά και δεν ανταποκρίνεται σε μορφές, σύμβολα και αυθεντικά γνήσιες και λαϊκές αισθήσεις.

Και αυτό σε όλους τους τομείς, υλικούς και άυλους. Συμπεριλαμβανομένης της ναπολιτάνικης γλώσσας.

Πηγή: lanotiziaincomune.it