ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ DOMENICO MAZZA

Ο κόλπος της Μεγάλης Ελλάδας: η αυγή της νέας κεντρικής θέσης του Ιονίου Τόξου στη λεκάνη της Μεσογείου

Μελλοντικές προοπτικές και εμπορικές και τουριστικές ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και Μεγάλης Ελλάδας

Σύνδεση των ιταλικών λιμανιών του Ιονίου με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας στην Ελλάδα

M.G.N.: Πρόσφατα γράψατε το βιβλίο «Ο Κόλπος της Μεγάλης Ελλάδας». Στο βιβλίο αναφέρεται σε πιθανή σύνδεση των λιμανιών του Ιονίου Τόξου με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας… Μπορείτε να μας μιλήσετε γι’ αυτό;

D.M.: Η ιδέα που προωθείται στο βιβλίο «Ο Κόλπος της Μεγάλης Ελλάδας» επαναφέρει τη δυνατότητα διαμόρφωσης μιας νέας προοπτικής για ολόκληρη την τεράστια περιοχή του κόλπου του Τάραντα. Ο σχεδιασμός ξεκινά από τη σύσταση μιας νέας επαρχίας μεταξύ των εδαφών της Κροτωνιαίας Καλαβρίας και Συβαρίτιδας, συγχωνεύοντας αυτές τις γεωγραφικές αναφορές σε μια ενιαία τεράστια περιοχή με δυο πρωτεύουσες: Corigliano-Rossano και Κρότωνα. Αυτό που έχει περιγραφεί θα εξισορροπήσει εκ νέου ένα διαστρεβλωμένο «σύστημα της Καλαβρίας» που βλέπει αυτή την περιοχή, πολιτικά, χωρισμένη σε τρία κεφάλια: Cosenza, Catanzaro και Reggio Calabria. Ένα συμπληρωματικό βήμα σε περιφερειακό επίπεδο θα ήταν να εξεταστεί ολόκληρο το πλαίσιο του κόλπου του Τάραντα, να σχεδιαστεί μια διαπεριφερειακή μητροπολιτική περιοχή από τον Κρότωνα έως την Καλλίπολη. Μεταξύ του Κρότωνα, της Συβαρίτιδας, του Μεταπόντιου, της περιοχής του Τάραντα και του Ιόνιου Σαλέντo υπάρχουν 24 λιμάνια. Είναι αδιανόητο να μην συστηματοποιήσουμε αυτές τις δομές, φανταζόμενοι τη δυνατότητα σύνδεσης αυτών των λιμένων μεταξύ τους. Θα άνοιγε ευκαιρίες από τουριστική άποψη, αδιανόητες σήμερα. Επιπλέον, η γειτνίαση με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας (GR) υποδηλώνει μια σειρά συνδέσεων μεταξύ των λιμένων του Ιονίου Τόξου και της Ελλάδας. Αυτό που ειπώθηκε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα σύστημα μεταφορών και τουριστικών-εμπορικών ανταλλαγών μεταξύ της Ελλάδας και της άλλοτε περιοχής της Μεγάλης Ελλάδας. Θα ήταν επίσης απαραίτητο να σκεφτούμε ένα νέο σχέδιο για την κατανομή των λεκανών υπό την ευθύνη των αρχών του συστήματος για τους λιμένες του Κρότωνα και του Corigliano-Rossano. Ο Τάραντας, όχι η Gioia Tauro, θα πρέπει να είναι η Διοικούσα Αρχή της λεκάνης απορροής όλων των λιμανιών του Ιονίου. Είναι αφύσικο το γεγονός ότι ταμιευτήρες, όπως οι Συβαρίτες και οι Πυθαγόρειοι, εξακολουθούν να προσαρτώνται στο λιμάνι της Gioia Tauro, το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με τη μετακίνηση. Τα λιμάνια του Ιονίου έχουν αρκετές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τον ταμιευτήρα της τυρρηνικής πεδιάδας και, επιπλέον, προσφέρονται για άλλες λύσεις χρήσης.

M.G.N.: Πόσο ευαισθητοποιημένη είναι η Άρχουσα Τάξη στα ζητήματα που εκφράζονται στο βιβλίο σας;

D.M.: Σκεφτείτε ότι η Επιτροπή της Μεγάλης Ελλάδας υπάρχει πάνω από 4 χρόνια τώρα. Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι. Από την άλλη, όταν ξεκινούν ανατρεπτικές ιδέες και βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, είναι πάντα δύσκολο να είμαστε σε θέση να πείσουμε τους πληθυσμούς και τους διαχειριστές για την καλοσύνη ενός έργου-ιδέας. Ωστόσο, πιστέψαμε σε αυτό και συνεχίσαμε να προσηλυτίζουμε. Σήμερα, το έργο είναι ευρέως γνωστό. Τα κοινωνικά μας κανάλια ακολουθούνται από κάθε γωνιά της τεράστιας περιοχής που έχουμε μετονομάσει: Ιόνιο Τόξο. Θα είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε με μια γραμμή ευρείας ευαισθητοποίησης για να φτάσουμε σε εκείνους τους θύλακες του πληθυσμού που δεν έχουν ακόμη πειστεί ή δεν γνωρίζουν τους ακρογωνιαίους λίθους της ιδέας του έργου.

M.G.N.: Τι λείπει για να γίνουν πράξη οι προτάσεις που περιέχονται στο βιβλίο σας;

D.M.:Πρώτα απ ‘όλα, υπάρχει έλλειψη ευαισθητοποίησης. πρώτα στους Πληθυσμούς και, εξίσου, σε ένα μεγάλο μέρος των Κυρίαρχων Τάξεων. Το έδαφος του Ιονίου Τόξου — και αυτό ισχύει για ολόκληρο το πλαίσιο της Καλαβρίας-Απουλίας-Βασιλικάτας — συνθλίβεται, το καθένα με τον δικό του τρόπο, από τον αντίστοιχο ιστορικό συγκεντρωτισμό του. Ο Κρότωνας υποφέρει από τις συγκεντρωτικές πολιτικές που εφαρμόζει η περιφερειακή πρωτεύουσα. Το Corigliano-Rossano υποφέρει από την Cosenza. Στην περιοχή Metapontino, η προτίμηση των περιοχών που συνδέονται με τις ιστορικές πρωτεύουσες της Λουκανίας, όσον αφορά την ακτογραμμή, είναι δύσκολο να χωνευτεί. Ο Τάραντας είναι η Σταχτοπούτα της Απουλίας, παρά το γεγονός ότι είναι η πόλη και το πλαίσιο που θα είχε τις μεγαλύτερες δυνατότητες της περιοχής της Απουλίας. Η Καλλίπολη, παρά το γεγονός ότι απολαμβάνει κάποια απόλυση από τουριστική άποψη, έχει σίγουρα λιγότερες ευκαιρίες από την αδριατική πλευρά της ίδιας επαρχίας του Λέτσε. Ωστόσο, η αποκρυστάλλωση παράλογων πολιτικο-διοικητικών συστημάτων οδηγεί τους Διαχειριστές και τους Διοικούμενους να εγκατασταθούν σε περιοχές άνεσης που καταλήγουν να αντιπροσωπεύουν παρηγορητικές ενέργειες και ανίκανες να εξαλείψουν τα προβλήματα στη ρίζα τους. Η ιδέα του «Κόλπου της Μεγάλης Ελλάδας» αντλεί πολιτικές γεωμετρίες που συστηματοποιούν εδάφη και περιοχές κοινού ενδιαφέροντος. Το τεράστιο πλαίσιο που εκτείνεται από το ακρωτήριο Λακίνιο έως τη Santa Maria di Leuca είναι το κέντρο βάρους ολόκληρης της Μεσογείου. Η περιοχή του Ιονίου Τόξου δεν μπορεί πλέον να παίξει το ρόλο του ξερού κλαδιού. Αντίθετα, πρέπει να ξεκινήσει μια βαθιά αναθεώρηση της διακυβέρνησης που μπορεί να την τοποθετήσει στην ευρύτερη ευρωμεσογειακή σκακιέρα.

M.G.N.: Σε πρόσφατη συνέντευξή σας στον ελληνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Newsbomb.gr, είπατε ότι η περιοχή του Ιονίου Τόξου θα μπορούσε να είναι το νέο κέντρο βάρους της Μεσογείου. Μπορείτε να εξηγήσετε την έννοια;

D.M.: Τον Ιούλιο του περασμένου έτους γράφτηκε η «Χάρτα της Νάπολης», ένα έγγραφο που πλαισιώνει μια ανάποδη Ιταλία τα επόμενα 20 χρόνια. Τα νέα ευρωπαϊκά συμφέροντα θα μετατοπιστούν από τις ηπειρωτικές χώρες σε εκείνες που βρέχονται από τη Μεσόγειο. Δεν χρειάζεται να είστε ιδιαίτερα εξειδικευμένοι στη γνώση των γεωγραφικών επιστημών. ακόμη και ένα παιδί θα καταλάβαινε ότι το υπομόχλιο της μεσογειακής ισορροπίας είναι το διευρυμένο πλαίσιο του κόλπου του Τάραντα. Το διαπεριφερειακό πλαίσιο Καλαβρίας-Απουλίας-Βασιλικάτας, το οποίο περιβάλλει το υδατικό σύστημα του Ιονίου —τον πυρήνα της ευρωμεσογειακής περιοχής— βρίσκεται σε καίρια θέση όσον αφορά τις οικονομικές και γεωπολιτικές ροές που προέρχονται από τις χώρες του Ατλαντικού, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής-ακτών. Σε αυτό, η ιστορία μας βοηθά. Η Μεγάλη Ελλάδα ήταν ήδη, στην ακμή της, το κέντρο βάρους της Μεσογείου. Θα είναι αρκετό να θησαυρίσουμε την ιστορία: παρελθόν και πρόσφατη. Θα χρειαστεί να μιμηθούμε το μεγαλείο των περασμένων καιρών. Πάνω απ’ όλα, θα πρέπει να αποφευχθεί η εφαρμογή συγκεντρωτικών πολιτικών, που ευνοούν διαδικασίες πολυκεντρικού χαρακτήρα.

*Ευχαριστούμε θερμά τον κ.Mazza για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης