Στις 17 Ιουνίου, το Φιλελληνικό Φεστιβάλ Ολοκληρωμένης Ιστορίας, «Ταξίδι Οινογνωσίας στη Mare Nostrum», που διοργάνωσε η Ιταλική Φιλελληνική Εταιρεία σε συνεργασία με το Clubino Νάπολης, ολοκληρώθηκε με την «Aperigrecia».
Η πρωτοβουλία, που αποτελείται από έξι πολιτιστικές εκδηλώσεις, διοργανώθηκε από την καθηγήτρια Vittoria Vittoria, με την οποία συνεργάστηκαν πολλοί ναπολιτάνοι φιλέλληνες (Maria, Alberto και πολλοί άλλοι).
Παρακάτω είναι η αναφορά αυτού του εξαιρετικού πολιτιστικού ταξιδιού, το οποίο επέτρεψε σε πολλούς ανθρώπους να πάνε και να αναζητήσουν τις παλαιότερες και πιο αυθεντικές ρίζες μας με έναν νέο τρόπο.

Το Πολιτιστικό Έργο

Το «Υβριδικό Ταξίδι στη Mare Nostrum», αναγνωρίζοντας τον κεντρικό ρόλο που είχε η ελληνικότητα στην κατασκευή και τον ορισμό των πολιτισμών που βρέχονται από τη Μεσόγειο, αρθρώθηκε σε έναν κύκλο συνομιλιών, στον οποίο αφηγήθηκε τη συνύφανση των διαφορετικών στοιχείων που συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χούμου από τον οποίο αντλούν οι μεσογειακοί πολιτισμοί: αρχαία Ελλάδα.
Η ιδέα των διεπιστημονικών συζητήσεων πηγάζει από την ανάγκη να παρουσιαστεί η ενότητα του πολιτισμού και η ανάγκη για γνώση που δεν εγκλωβίζεται σε άκαμπτους πειθαρχικούς τομείς, αλλά οριζόντια συνυφασμένη και διασυνδεδεμένη.
Επιπλέον, η έλευση του ψηφιακού πολιτισμού σημαίνει ότι κάθε άτομο μπορεί εύκολα να έχει πρόσβαση σε γνώσεις που προηγουμένως περιορίζονταν σε συγκεκριμένους κλάδους, καθιστώντας έτσι ζωντανή την ανάγκη για διεπιστημονικότητα, θεωρούμενη όχι ως επικάλυψη αλλά ως συμβίωση μεταξύ διαφορετικών γνώσεων.
Η επιστήμη μπορεί να αυξήσει την ανθρώπινη ικανότητα για ανάλυση και σύνθεση, επιτρέποντας τη διεξαγωγή αυτών των λειτουργιών σε όλο και ευρύτερους τομείς, υπό την προϋπόθεση ότι γίνεται κατανοητό ότι οι φυσικές επιστήμες και οι ανθρωπιστικές επιστήμες είναι μόνο διαφορετικές οπτικές γωνίες από τις οποίες μελετάται η πραγματικότητα: ο άνθρωπος και ο κόσμος, σε μια δυναμική και αμοιβαία επιρροή.
Αντ ‘αυτού, γινόμαστε μάρτυρες μιας αντίθεσης μεταξύ επιστημονικής και ανθρωπιστικής κουλτούρας, που είχε ήδη στιγματιστεί στη δεκαετία του ’50 του περασμένου αιώνα, από τον Λόρδο Snow, ο οποίος σε ένα διάσημο συνέδριο μίλησε για «εχθρότητα και εχθρότητα» μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό υπόβαθρο, αλλά και θεμελιωδώς για έλλειψη κατανόησης.
Μετά από περισσότερα από 70 χρόνια, είναι σίγουρα αλήθεια ότι έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να έρθουν οι θέσεις πιο κοντά, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει, με διάφορες μορφές, αυτή η αντίθεση που βαραίνει πολύ τη δυτική σκέψη.
Πριν από λίγες ημέρες, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τη βία στα σχολεία, ο Fabrizio Coscia (Il Mattino, 7 Φεβρουαρίου κ.α.) υπενθύμισε την απάντηση του Γάλλου φιλοσόφου Edgar Morin, ως τη μόνη δυνατή και εφαρμόσιμη απάντηση ενάντια στην κυρίαρχη υποβάθμιση: «είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν επικοινωνίες και δεσμοί μεταξύ των δυο ξεχωριστών κλάδων του πολιτισμού», έτσι ώστε ο ένας να μην προοδεύει εις βάρος του άλλου και η διδασκαλία να επιδιώκει, όσο το δυνατόν περισσότερο, ένα διεπιστημονικό μοντέλο.
Σε αυτό το όραμα, το «Ταξίδι Οινογνωσίας» άγγιξε διάφορες πτυχές που αφορούν τη ζωή, τον πολιτισμό και την ιστορική τύχη της αρχαίας Ελλάδας, προσφέροντας μια επισκόπηση από την οποία είναι σαφές ότι τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού βρίσκονται εκεί, τα οποία εξακολουθούν να έχουν πολύ σημαντική επιρροή στους τρόπους ύπαρξης και προσανατολισμούς του σύγχρονου κόσμου.
Όπως γράφει ο Tomaso Montanari στις σελίδες ενός από τα πρόσφατα δοκίμια του, διαυγής και παθιασμένος (If love looks. A sentimental education to cultural heritage του Tomaso Montanari – Einaudi, 2023) «η πολιτιστική κληρονομιά είναι η πολιτική μας θρησκεία, το σχολείο της απελευθέρωσής μας».

Πηγή: filellenica.blogspot.com