Το Θέατρο Cilea στο Ρήγιο Καλαβρίας υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την παράσταση «Διογένης», που ερμηνεύει ο διάσημος ηθοποιός Stefano Fresi. Η βραδιά, μέρος της θεατρικής σεζόν Officina dell’Arte σε σκηνοθεσία του Peppe Piromalli, ήταν sold out, με ένα κοινό συνεπαρμένο από το βάθος και τη μαεστρία ενός μονολόγου ικανού να ενώσει γλώσσες, εποχές και παγκόσμιους στοχασμούς.

Η επιτυχία της παράστασης αποκαλύφθηκε ως μια γιορτή της τέχνης και της φιλοσοφίας, σε ένα σκηνικό που θυμίζει ιδανικά το ένδοξο παρελθόν της Μεγάλης Ελλάδας, μιας χώρας στοχαστών και αρχαίων πολιτισμών. Όπως ο Διογένης ο Κυνικός, σύμβολο της επαναστατικής σοφίας, ο Στέφανο Φρέσι μπόρεσε να θυμηθεί την ουσία της αναζήτησης της αλήθειας και της ομορφιάς, διαχρονικά θέματα που βρίσκουν μια εξαιρετική σημασία στην ερμηνεία του.

Ένα ταξίδι σε τρεις πράξεις: Η εξέλιξη του Nemesio Rea
Ο «Διογένης» χωρίζεται σε τρεις ξεχωριστούς πίνακες, ο καθένας χαρακτηρίζεται από τη δική του γλώσσα και ατμόσφαιρα. Στην πρώτη πράξη, ο Φρέσι αναλαμβάνει τον ρόλο ενός νεαρού Νεμέσιο Ρέα που, σε καθαρή μεσαιωνική γλώσσα, αφηγείται τη μάχη του Μονταπέρτι μεταξύ Σιένα και Φλωρεντίας. Η βία του πολέμου και του πατέρα του σημαδεύουν βαθιά τον πρωταγωνιστή, θέτοντας τα θεμέλια για την εξελικτική του πορεία.

Στη δεύτερο πράξη, ο Νεμέσιο γίνεται ένας καθιερωμένος αλλά βαθιά δυσαρεστημένος ηθοποιός. Σε ένα καμαρίνι, μισή ώρα πριν βγει στη σκηνή για τη νέα του παράσταση, έρχεται αντιμέτωπος με μια θυμωμένη σύζυγο, η οποία τον αντιμετωπίζει με όλες τις προσωπικές του αδυναμίες και αποτυχίες. Η προκύπτουσα κρίση οδηγεί το Nemesio σε μια ριζική εσωτερική αλλαγή.

Η τελική πράξη βλέπει τον πρωταγωνιστή να εγκαταλείπει τα πάντα για να ζήσει σε έναν κάδο σκουπιδιών, σύμβολο της απόρριψής του στις κοινωνικές και υλικές συμβάσεις. Όπως ο Διογένης ο Σινώπης, που έζησε σε ένα βαρέλι και εκστόμιζε αλήθειες στους Αθηναίους, έτσι και ο Νεμέσιο ασπάζεται τη ρωμαϊκή διάλεκτο για να ξαναβρεί την αυθεντικότητα και τη φιλοσοφία.

Ένας βαθύς δεσμός με τη Mεγάλη Ελλάδα
Η μεταφορά του «Διογένη» στο Ρήγιο Καλαβρίας, την καρδιά της Μεγάλης Ελλάδας που χτυπά, έδωσε στην παράσταση προστιθέμενη αξία. Όπως και ο Διογένης, που αμφισβήτησε τα δόγματα της εποχής του, έτσι και αυτή η γη αντιπροσώπευε για αιώνες έναν πολιτιστικό φάρο, όπου η φιλοσοφία, η τέχνη και η ελευθερία της σκέψης συμπλέκονταν.

Το βλέμμα του Stefano Fresi στο μέλλον
Μετά την επιτυχία του «Dioggene», ο Stefano Fresi ατενίζει το μέλλον με νέα έργα. Μεταξύ αυτών, η πιθανή επανέναρξη της μυθοπλασίας  καθώς και άλλες συνεργασίες που βρίσκονται ακόμη στη φάση του καθορισμού. Ο Fresi, όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της ιταλικής πολιτιστικής σκηνής, επιβεβαιώνεται ως μια πολύπλευρη και χαρισματική φιγούρα, ικανή να εκτείνεται από το θέατρο μέχρι τον κινηματογράφο και την τηλεόραση με εξαιρετική ευελιξία.

Πηγή: ilreggino.it