«Βυζάντιο & Ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας» από την Α.Ε.Κ. στην Αθήνα με τον G.V.Filieri
Διαβάζοντας από την ανάρτηση του @giorgiovincenzo.filieri:
Αγαπητοί φίλοι, μετά από δύο μόλις εβδομάδες από το συνέδριο της Ακαδημίας Αθηνών για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, επιστρέφω με μεγάλη χαρά στην Αθήνα για ένα συνέδριο για τις ελληνόφωνες χώρες του Σαλέντο. Την πρόσκληση μου απηύθυνε το τμήμα ιστορίας και πολιτισμού του διάσημου αθλητικού σωματείου της ΑΕΚ, στο οποίο συμμετέχει και η ποδοσφαιρική ομάδα της Α΄ Κατηγορίας.
Γεωπολιτική και Κοινωνική Σημασία της Ανάπτυξης της Magna Graecia (Μεγάλης Ελλάδας) – Από το χθες στο σήμερα (μέρος Β)
Μέρος Β
Στο σημείο αυτό θα προχωρήσουμε στην αναφορά ορισμένων συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του αρχαίου ελληνικού κόσμου που περιέχεται στη Μεγάλη Ελλάδα. Η Μεγάλη Ελλάδα και η Σικελία, καθώς και η Μητέρα Ελλάδα, είχαν έναν κοινό πολιτισμό και έναν πνευματικό δεσμό για πολλές χιλιετίες, από την αρχαία ελληνική ιστορία. Οι αρχαίοι Πελασγοί κατοικούσαν και στις δύο αυτές περιοχές της Μεσογείου κατά την αρχαιότητα. Αυτό επιβεβαιώνεται αρχαιολογικά από τα Κυκλώπεια τείχη που έχουν βρεθεί σε αρκετές περιοχές τόσο στη Μεγάλη Ελλάδα όσο και στη Μητέρα Ελλάδα. Οι αρχαίοι Μινωίτες έκαναν αρκετές αποικίες ειδικά στην Απουλία και τη Σικελία. Οι Μυκηναίοι έχτισαν πολλά μικρά χωριά ως εμπορικούς σταθμούς για τα πλοία τους προς τα νότια. Ακολούθησε ο αποικισμός της αρχαϊκής και της κλασικής περιόδου, με την ίδρυση περισσότερων από 80 πόλεων. Πολλοί θα μετακινούνταν από την Πελοπόννησο και την Αχαΐα, έτσι ώστε αυτή η περιοχή στη Σικελία, απέναντι από το νησί της Κέρκυρας, να διατηρεί μέχρι σήμερα το όνομα Αχαϊκή Ακτή (Costa delli Achai). Η επέκταση των αρχαίων Ελλήνων διευκόλυνε τα πλοία, ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ., ακόμη και στην αρχαία ελληνική πόλη Αντίβαρη και την πόλη του βασιλιά Κάδμου, το γνωστό Tivat του σημερινού Μαυροβουνίου και το Ντουμπρόβνικ και το Cavtat (Επίδαυρος) στην Κροατία (Ιστορία, 1926).
Για δείπνο με τους Βυζαντινούς, ιστορική πομπή στο Crecchio (Abbr. – Νότια Ιταλία)
Η ιστορική πομπή γιορτάζει τη νίκη των Βυζαντινών επί των Λομβαρδών στη μάχη του Aternum (σημερινή Πεσκάρα) το 596 μ.Χ.
Οι Λομβαρδοί (της αρειανικής πίστης, ένα δόγμα που θεωρείται αιρετικό) κατά την κάθοδό τους στη Νότια Ιταλία, κατέκτησαν το Κάστρο του Aternum κηλιδώνοντας τους εαυτούς τους με βαρβαρότητα και εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας του επισκόπου Cetteo.
Για να εκδικηθεί την άνανδρη πράξη, ένας βυζαντινός στρατός βάδισε προς το Aternum υπό την ηγεσία του Comes Vitaliano για να ανακαταλάβει το Castrum: μετά από μια αιματηρή μάχη οι Βυζαντινοί κάμπτουν τις φιλοδοξίες των Λομβαρδών και ανακατέλαβαν την πόλη, υψώνοντας τα λάβαρα της αυτοκρατορίας στα τείχη της.
Διεθνές Συνέδριο στη Ρώμη: «Ναυσιπλέοντας στη Βυζαντινή Ιταλία»
Διεθνές Συνέδριο στο Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας, Ανθρωπολογίας, Θρησκειών, Τέχνης και Ψυχαγωγίας
Αίθουσα Ι “Adolfo Venturi”
4-6 Ιουνίου 2024
Λέκτορας: Καθηγητής Antonio Iacobini
Στόχος του συνεδρίου είναι να εξετάσει, από μια διεπιστημονική προοπτική, το θέμα των βυζαντινών έργων που φυλάσσονται σε μουσεία, συλλογές και εκκλησίες στην Ιταλία. Η πρωτοβουλία αποτελεί μέρος του έργου PRIN «Ναυσιπλοόντας στη Βυζαντινή Ιταλία». Ένας ηλεκτρονικός κατάλογος για τη μελέτη και την ενίσχυση μιας βυθισμένης καλλιτεχνικής κληρονομιάς, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης, του Πανεπιστημίου Roma Tre, του Πανεπιστημίου IULM του Μιλάνου και του Πανεπιστημίου του Salento.