Συνέντευξη με τον καθ. A.Bianchi: ένας Ταραντίνος από τη Μεγάλη Ελλάδα
**Ένας Ταραντίνος που δεν ξεχνά τις ρίζες του**
**Μ.Γ.Ν.: Μιλήστε μας για τον εαυτό σας, κύριε Μπιανκί.**
**Α.Μ.:** Με λένε Αλφρέντο Μπιανκί, είμαι Έλληνας, Ταραντίνος και είμαι 34 ετών. Είμαι πτυχιούχος γλωσσών και λογοτεχνίας και μετά από περίπου 10 χρόνια στο εξωτερικό, πριν από 4 χρόνια επέστρεψα στον Τάραντα, όπου έγινα πρώτα αμπελουργός και τώρα επίσης παραγωγός κρασιού και καθηγητής της αγγλικής γλώσσας. Επίσης διατηρώ μια στήλη στην εφημερίδα “Lo Jonio”, όπου γράφω για τα επώνυμα των επαρχιών του Σαλέντο. Έχω ένα podcast που ονομάζεται «Ταραντίνοι στις Θερμοπύλες», όπου μιλάω για τον Τάραντα και την ιστορία του, και πρόσφατα ξεκίνησα μια σειρά βίντεο με τίτλο «Μαθήματα της Μεγάλης Ελλάδας», για τους Έλληνες που θέλουν να ανακαλύψουν την ελληνικότητα της Νότιας Ιταλίας. Πρόσφατα έγινα πατέρας του μικρού Λεωνίδα, και εκείνος Έλληνας και Ταραντίνος, και Θεός Βοηθός, ο πρώτος φυσικός ομιλητής της ελληνικής γλώσσας στον Τάραντα μετά από αρκετούς αιώνες.
**Μ.Γ.Ν.: Εξηγήστε μας για την αρχαία πόλη του Τάραντα και την ιστορία της.**
**Α.Μ.:** Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν οι Μινωίτες Κρήτες, ακολουθούμενοι στον όγδοο αιώνα από τους Λάκωνες της Σπάρτης και της Αμύκλας. Ο Τάραντας πέρασε από το να είναι μια από τις πολλές ελληνικές πόλεις της Ιταλίας στο να γίνει μια μεσογειακή δύναμη, ιδίως από την εποχή του άρχοντα Αρχύτα, φιλοσόφου, μαθηματικού και αήττητου στρατηγού. Ακριβώς σε αυτήν την περίοδο δημιουργήθηκε ο όρος “Μεγάλη Ελλάδα” στον Τάραντα, όταν η πόλη δημιούργησε και ηγήθηκε της Ιταλιώτικης Συμμαχίας, της πρώτης και μοναδικής ένωσης ελληνικών πόλεων στην Ιταλία. Μαζί με τις Συρακούσες ήταν η μόνη πόλη που αντιτάχθηκε στη Ρώμη και ακόμη και μετά την πτώση της παρέμεινε φάρος του ελληνικού πολιτισμού στη Δύση. Φυσικά, η καθαρά ελληνική ιστορία του Τάραντα δεν τελείωσε στην αρχαιότητα, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία…
Ο λαουτιέρης της ελληνόφωνης Καλαβρίας: Fr. Siviglia (βίντεο)
Έχει τις ρίζες του σε αιώνες ιστορίας που έχουν δει την παρουσία διαφορετικών λαών, της Καλαβρίας, των οποίων η επιρροή διαφορετικών πολιτισμών έχει διαποτίσει παραδόσεις και έθιμα, τα οποία σε ορισμένα μέρη παραμένουν, παρά το χρόνο. Μεταξύ αυτών, η Μπόβα (Βούα), η οποία σαν θησαυρός διατηρεί το αρχαίο πνεύμα μιας αργής πόλης, η οποία εξακολουθεί να αναπνέει τον πολιτισμό των Ελλήνων που την κατέκτησαν. Μια πόλη γραμμένη στα ελληνικά που αγκαλιάζει έναν αρχαίο πολιτισμό, με ήθη και έθιμα που επιβιώνουν στις ιστορίες των πολιτών. Αυτά περιλαμβάνουν τη λύρα της Καλαβρίας, ένα έγχορδο μουσικό όργανο της οικογένειας του λαούτου ζυγού, και βυζαντινές εικόνες.